Leximi i pare: Mikea 7:14-15, 18-20
Psalm: Psalm 103:1-4, 9-12
UNGJILLI: Luka 15:1-3, 11-32
------------------------------------------------
Leximi i pare: Mikea 7:14-15, 18-20
14. Kullot popullin tënd
me shkopin tënd, kopenë e trashëgimisë sate, që rri i vetmuar në pyllin në mes
të Karmelit. Le të kullosin në Bashan dhe në
Galaad si në kohërat e lashta.
15. "Si në ditët që
dole nga vendi i Egjiptit, unë do t`u tregoj atyre gjëra të mrekullueshme".
18.Cili Perëndi është si
ti, që fal paudhësinë dhe e kapërcen shkeljen e mbetjes së trashëgimisë së tij?
Ai nuk e mban përgjithnjë zemërimin e tij, sepse i pëlqen të jetë i mëshirshëm.
19. Atij do t`i vijë
përsëri keq për ne, do të shkelë paudhësitë tona, Ti do të hedhësh në fund të
detit tërë mëkatet tona.
20. Ti do t`ia tregosh
besnikërinë tënde Jakobit dhe dhemshurinë tënde Abrahamit, siç iu betove etërve
tanë qysh në kohërat e lashta.
Psalm: Psalm 103:1-4, 9-12
1. Beko, shpirti im,
Zotin, dhe të gjitha ato që janë tek unë të bekojnë emrin e tij të shenjtë.
2. Beko, shpirti im, Zotin
dhe mos harro asnjë nga të mirat që ka bërë.
3. Ai fal të gjitha
paudhësitë e tua dhe shëron të gjitha sëmundjet e tua,
4. shpengon jetën tënde
nga shkatërrimi dhe të kurorëzon me mirësi dhe dhembshuri;
9. Ai nuk grindet përjetë
dhe nuk e ruan zemërimin gjithnjë.
10. Ai nuk na trajton siç
e meritojnë mëkatet tona dhe nuk na dënon në bazë të fajeve tona.
11. Sepse sa të lartë janë
qiejtë mbi tokën, aq e madhe është mirësia e tij ndaj atyre që kanë frikë prej
tij.
12. Sa larg është lindja
nga perëndimi, aq shumë ai ka larguar nga ne fajet tona.
UNGJILLI: Luka 15:1-3, 11-32
1. Pastaj të gjithë
tagrambledhësit dhe mëkatarët i afroheshin për ta dëgjuar.
2. Dhe farisenjtë dhe
skribët murmuritnin duke thënë: ``Ky i pranon mëkatarët dhe ha bashkë me ta``.
3. Atëherë ai u tha këtë
shëmbëlltyrë:
11. Tha akoma: ``Një njeri
kishte dy bij.
12. Më i riu i tyre i tha
babait: "Atë, më jep pjesën e pasurisë që më takon". Dhe i ati ua
ndau mes tyre pasurinë.
13. Mbas pak ditësh biri
më i ri mblodhi çdo gjë, shkoi në një vend të largët dhe atje e prishi gjithë
pasurinë, duke bërë një jetë të shthurur.
14. Por, si i shpenzoi të
gjitha, në atë vend ra një zi e madhe buke, dhe ai filloi të jetë në hall.
15. Atëherë shkoi e iu
ngjit pas një banori të atij vendi, i cili e çoi në arat e tij që të ruajë
derrat.
16. Dhe ai dëshironte të
mbushte barkun me lendet që hanin derrat, por askush nuk ia jepte.
17. Atëherë erdhi në vete
dhe tha: "Sa punëtorëve mëditës të atit tim u tepron buka, kurse unë po
vdes nga uria!
18. Do të çohem dhe do të
shkoj tek im atë dhe do t`i them: Atë, mëkatova kundër qiellit dhe para teje;
19. nuk jam më i denjë të
quhem yt bir; trajtomë si një nga mëditësit e tu".
20. U çua, pra, dhe shkoi
tek i ati. Por kur ishte ende larg, i ati e pa dhe dhembshuri; u lëshua vrap,
ra mbi qafën e tij dhe e puthi.
21. Dhe i biri i tha:
"O atë, mëkatova kundër qiellit dhe para teje dhe nuk jam më i denjë të
quhem biri yt".
22. Por i ati u tha
shërbëtorëve të vet: "Sillni këtu rrobën më të bukur dhe visheni, i vini
një unazë në gisht dhe sandale në këmbë.
23. Nxirrni jashtë viçin e
majmur dhe thereni; të hamë dhe të gëzohemi,
24. sepse ky biri im
kishte vdekur dhe u kthye në jetë, kishte humbur dhe u gjet përsëri". Dhe
filluan të bënin një festë të madhe.
25. Djali i tij i madh
ishte në ara; dhe kur u kthye dhe iu afrua shtëpisë, dëgjoi këngë e valle.
26. Atëherë thirri një
shërbëtor dhe e pyeti ç`ishte e gjitha kjo.
27. Dhe ai i tha: "U
kthye yt vëlla dhe yt atë theri viçin e majmur, sepse iu kthye djali shëndoshë
e mirë".
28. Kur i dëgjoj këto, ai
u zemërua dhe nuk deshi të hynte; atëherë i ati doli dhe iu lut të hynte.
29. Por ai iu përgjigj të
atit dhe tha: "Ja, u bënë kaq vite që unë të shërbej dhe kurrë s`kam
shkelur asnjë nga urdhërat e tu, e megjithëatë kurrë s`më dhe një kec për të
bërë një festë me miqtë e mi.
30. Por, kur u kthye ky
djali yt, që prishi pasurinë tënde me prostituta, ti there për të viçin e
majmur".
31. Atëherë i ati i tha:
"O bir, ti je gjithmonë me mua, dhe çdo gjë që kam është jotja.
32. Por duhet të festojmë
dhe të gëzohemi, sepse ky vëllai yt kishte vdekur dhe u kthye në jetë, kishte
humbur dhe u gjet përsëri"``.
