Atëherë Zoti Hyj tha: “Ja, njeriu u bë gati si njëri prej nesh duke e njohur të mirën e të keqen

Leximi i pare: Zanafilla 3:9-24

Psalmet 90:2-6, 12-13

Ungjilli: Marku 8:1-10

Leximi i pare: Zanafilla 3:9-24

⁹ Zoti Hyj e thirri njeriun e i tha: “Ku je”? 

¹⁰ Ky iu përgjigj: “Dëgjova zërin tënd në kopsht e u tremba, sepse jam lakuriq e u fsheha”. 

¹¹ Ai i tha: “Kush të tregoi se je lakuriq? A mos hëngre frutat nga pema prej së cilës të kam urdhëruar të mos hash”? 

¹² Njeriu u përgjigj: “Gruaja që ma dhe për shoqe, ajo më dha frut prej pemës dhe hëngra”. 

¹³ Atëherë Zoti Hyj i tha gruas: “Pse e bëre këtë”? Gruaja u përgjigj: “Më gënjeu gjarpri dhe hëngra”.

¹⁴ Atëherë Zoti Hyj i tha gjarprit:

“Pasi e bëre këtë gjë

qofsh mallkuar ndër të gjitha bagëtitë

dhe kafshët e egra!

Do të ecësh përmbi barkun tënd

dhe do të hash pluhur në të gjitha ditët e jetës sate!

¹⁵ Armiqësi do të vë ndërmjet teje e gruas,

ndërmjet farës sate e farës së saj:

fara e saj do të ta ndrydhë kokën,

kurse ti do t’ia sulmosh themrën”.

¹⁶ E gruas i tha:

“Do t’i shtoj mundimet e shtatzënisë sate,

në mundime do t’i lindësh fëmijët,

dëshirimi yt do të të shtyjë kah burri yt

e ai do të sundojë mbi ty.”

¹⁷ Kurse njeriut i tha:

“Pasi e dëgjove zërin e gruas sate

dhe hëngre frutin prej pemës që ta pata ndaluar ta hash:

Për shkak tëndin qoftë mallkuar toka!

Prej saj me mund do ta nxjerrësh kafshatën

për çdo ditë të jetës sate.

¹⁸ Do të të prodhojë ferra e halluga

dhe do të ushqehesh me barishte toke.

¹⁹ Me djersë të ballit tënd do ta hash bukën

derisa të mos kthehesh në dhe

prej të cilit qe nxjerrë,

sepse pluhur je dhe në pluhur do të kthehesh”!

²⁰ Njeriu e quajti gruan e vet Evë, sepse ajo është nëna e të gjithë të gjallëve.

²¹ Zoti Hyj ia bëri njeriut e gruas së tij petkat prej lëkure dhe i veshi. 

²²Atëherë Zoti Hyj tha: “Ja, njeriu u bë gati si njëri prej nesh duke e njohur të mirën e të keqen; tani, pra, s’do të ishte mirë ta shtrijë dorën e të marrë prej pemës së jetës e të hajë dhe të jetojë për amshim”.

²³ Zoti Hyj e dëboi njeriun prej kopshtit të Edenit që ta punojë tokën prej së cilës qe krijuar. 

²⁴ E dëboi njeriun dhe, në lindjen e kopshtit të Edenit, i vendosi kerubinët e shpatën flakëruese e vringëlluese për ta ruajtur shtegun e pemës së jetës.

Psalmet 90:2-6, 12-13

² Para se të lindnin malet,

para se të bëhej toka dhe rruzulli,

prej amshimit të amshimit ti je Hyj!

³ Ti e kthen njeriun në pluhur

duke thënë: “Kthehuni, bijtë e Adamit!”

⁴ Sepse mijëra vjet për sy të tu

janë si dita e djeshme që kaloi,

porsi ndërresa e rojës së natës!

⁵ Ti i zhduk në gjasim të gjumit

⁶ që në mëngjes kalon si bari;

lulëzon në mëngjes edhe gjelbëron,

në mbrëmje korret edhe vyshket!

¹² Na mëso ashtu t’i numërojmë ditët tona

që zemra jonë dijes t’ia mbërrijë.

¹³ Kthehu, o Zot! Deri kur kështu?

Deh, ki mëshirë për shërbëtorët e tu!

Ungjilli: Marku 8:1-10

¹ Ndër ato ditë u bashkua përsëri turmë e madhe populli. Pasi s’kishin çka të hanë, Jezusi i thirri nxënësit e u tha:

² “Po më dhimbsen këta njerëz se ja, ka tri ditë që po rrinë me mua e nuk kanë çka të hanë. 

³ Nëse i nisi të shkojnë të uritur në shtëpitë e veta, do të mbesin udhës. Disa prej tyre kanë ardhur prej së largu.”

⁴ Nxënësit e tij iu përgjigjën:

“E si mund t’i ngijë kush me bukë këtu, në këtë vend të shkretë?”

⁵ Ai i pyeti:

“Sa bukë keni?”

“Shtatë! ‑ iu përgjigjën ata.

⁶ Atëherë i urdhëroi turmës së popullit të ulet për tokë, i mori shtatë bukët, u falënderua, i ndau dhe ua dha nxënësve të vet t’ua vënë para. Ata ia dhanë popullit. 

⁷ Kishin edhe pak peshq të vegjël. I bekoi edhe ata dhe u urdhëroi t’ua ndajnë.

⁸ Hëngrën dhe u nginë. Çuan copa që tepruan shtatë shporta. 

⁹ Ishin rreth katër mijë vetë. Atëherë i përcolli të shkojnë. 

¹⁰ Menjëherë hyri në barkë me nxënësit e vet e shkoi në rrethinën e Dalmanutës.

Ky popull më nderon me buzë, kurse zemra e tyre është larg meje

Leximi i pare: Zanafilla 1:20--2:4

Psalmet 8:4-9

Ungjilli: Marku 7:1-13

Leximi i pare: Zanafilla 1:20--2:4

²⁰ Hyji tha edhe: “Le të vlojnë ujërat vrumull me qenie të gjalla e shpendët le të fluturojnë përmbi tokë, nën kupën e qiellit”!

²¹ Hyji krijoi përbindësh të mëdhenj deti dhe çdo lloj qenie të gjallë që lëviz rrëshqanthi e gëlojnë sipas llojit të vet si edhe çdo shpend sipas llojit të vet. Hyji pa se ishte gjë e mirë.

²² Hyji i bekoi dhe tha: “Shtohuni e shumohuni, mbushni ujërat e detit; po edhe shpendët le të shumohen përmbi tokë”! ²³ Dhe u bë mbrëmje e mëngjes ‑ dita e pestë.

²⁴ Përsëri Hyji tha: “Le të prodhojë toka qenie të gjalla, secilën sipas llojit të vet: bagëti, zvarranikë dhe egërsira sipas llojit të tyre”! Dhe u bë ashtu. 

²⁵Hyji krijoi çdo lloj egërsire, bagëtie dhe zvarraniku të tokës. Hyji pa se ishte gjë e mirë.

²⁶ Hyji tha: “Le ta bëjmë njeriun në shëmbëlltyrën e në përngjasimin tonë që të jetë zotërues i peshqve të detit, i shpendëve të qiellit, i kafshëve, i mbarë tokës, dhe i çdo zvarraniku që zvarritet mbi tokë”!

²⁷ Hyji krijoi njeriun në përngjasimin e vet, e krijoi në përngjasimin e Hyjit;

i krijoi mashkull e femër.

²⁸ Hyji i bekoi dhe u tha:

“Shtohuni e shumohuni e mbusheni tokën dhe sundojeni atë!

Bëhuni zotëruesit e peshqve të detit, të shpendëve të qiellit dhe të çdo gjallese që lëviz përmbi tokë”!

²⁹ Hyji tha edhe: “Ja, çdo bimë që qet farë mbi tokë dhe të gjitha pemët që kanë në vetvete frytin e pemës që qet farë: le të jenë ushqimi juaj”! ³⁰ Të gjitha kafshëve mbi tokë, çdo shpendi të qiellit e çdo gjëje që lëviz mbi tokë, në të cilat është fryma e jetës, i jap për ushqim të gjitha barërat e gjelbëra. Dhe u bë ashtu.

³¹ Hyji shikoi gjithçka kishte bërë dhe, ja, ishin shumë të mira!” Dhe u bë mbrëmje e mëngjes ‑ dita e gjashtë.

¹ Kështu u kryen qielli e toka dhe mbarë ushtria e tyre. 2 Të shtatën ditë Hyji e kreu punën e vet që kishte bërë. Të shtatën ditë pushoi nga çdo punë që kishte bërë. 

3 Hyji e bekoi të shtatën ditë dhe e shenjtëroi, sepse atë ditë kishte pushuar prej çdo pune që Hyji kishte bërë duke krijuar. 4 Kjo është zanafilla e qiellit dhe e tokës, kur qenë krijuar.

Psalmet 8:4-9

⁴ Kur e sodis qiellin ‑ veprën e gishtave të tu,

hënën e yjet që ti i vendose,

⁵ çka është atëherë njeriu që ta kujtosh,

biri i Adamit që të përkujdesesh për të?

⁶ E pra, e bëre pak më të vogël se engjëjt,

e kurorëzove me lavdi e shkëlqim,

⁷ i dhe pushtet mbi veprat e duarve të tua.

Gjithçka vure nën këmbët e tija:

⁸ delet e kafshët të gjitha,

për më tepër edhe egërsirat e fushës,

⁹ shpëndët e ajrit dhe peshqit e detit,

të gjitha që përshkojnë udhët e detit!

Ungjilli: Marku 7:1-13

¹ Rreth Jezusit u bashkuan farisenjtë dhe disa skribë që kishin ardhur nga Jerusalemi. ² Ata vunë re se disa prej nxënësve të tij po hanin bukë me duar “të papastra” – d.m.th. të palara.

³ Tashti farisenjtë dhe mbarë hebrenjtë nuk hanë bukë pa i larë duart deri në bërryl për arsye të zakoneve të të parëve. ⁴ As kur kthehen nga tregu nuk hanë gjë pa u larë më parë. Janë edhe shumë gjëra të tjera që i mbajnë për shkak të traditës: larje gotash, katrovash e enësh remi (tryezash).

⁵ Prandaj farisenjtë dhe skribët e pyetën Jezusin:

“Pse nxënësit e tu nuk i mbajnë traditat e të parëve, por hanë bukë me duar “të papastra”?”

⁶ Ai u përgjigj:

“Mirë parafoli për ju, o shtiracakë, Isaia, kur shkroi:

‘Ky popull më nderon me buzë,

kurse zemra e tyre është larg meje.

⁷ I kotë është kulti që më bëjnë,

kur mësojnë gjasme mësimin e Hyjit

‑ rregulloret që i qitën njerëzit.’

⁸ Ju lini pas dore urdhërimin e Hyjit e mbani traditat e njerëzve.”

⁹ Dhe u tha:

“Bukur se! Zhbëni urdhërimin e Hyjit, për të ruajtur traditën tuaj! ¹⁰ E pra, Moisiu tha:

‘Ndero babain tënd dhe nënën tënde!’

dhe:

‘Kush ta nëmë babain dhe nënën, le të ndëshkohet me vdekje!’

¹¹ E ju përkundrazi thoni:

‘Nëse ndokush i thotë babait ose nënës: po e shpall kurban ‑ d.m.th. ‑ dhuratë të shenjtë ‑ ndihmën që ju takon prej meje’, ¹² atë nuk e lejoni t’i ndihmojë më babait dhe nënës. 

¹³ Kështu zhbëni Fjalën e Hyjit për hir të traditës suaj, që ju vetë e bëtë traditë për vete. E bëni edhe shumë punë të tilla të ngjashme me këto.”

Ju jeni kripa e tokës. Po qe se kripa prishet,..S’vlen më për asgjë

Leximi i pare: Isaia 58:7-10

Psalmet 112:4-9

Leximi i dyte: 1 e Korintasve 2:1-5

Ungjilli: Mateu 5:13-16

Leximi i pare: Isaia 58:7-10

⁷ A nuk është ta ndash bukën tënde me të uriturin,

t’i shtiesh në shtëpinë tënde skamnorët e të pastrehët?

Kur ta shohësh të zhveshurin, vishe

dhe mos e përbuz farefisin tënd.

8 Atëherë do të zbardhë porsi agimi drita jote,

shërimi yt do të vijë më shpejt;

para teje do të ecë drejtësia jote

e do të të përcjellë lavdia e Zotit.

9 Atëherë do të thërrasësh e Zoti do të të dëgjojë,

do ta thërrasësh e ai do të përgjigjet: “Këtu jam!”

Nëse do ta zhdukësh prej mesit tënd zgjedhën,

gishtin paditës dhe fjalën e keqe,

10 nëse do t’ia japësh kafshatën tënde të uriturit,

nëse do ta ngish të uriturin,

atëherë në errësirë do të shndritë drita jote,

terri yt do të jetë porsi mesdita.

Psalmet 112:4-9

4	Drita lind nė terr pėr ata qė janė tė drejtė, pėr njeriun e dhemshur, tė mėshirshėm dhe tė drejtė.
5	Do tė jetė i lumtur njeriu qė ka dhemshuri dhe jep hua, dhe i drejton punėt e tij me drejtėsi,
6	sepse nuk do tė lėvizet kurrė; i drejti do tė kujtohet gjithnjė.
7	Ai nuk do t`u trėmbet lajmeve tė kėqia; zemra e tij ėshtė e fortė, me besim tek Zoti.
8	Zemra e tij ėshtė e sigurt; ai nuk do tė ketė fare frikė, deri sa tė mos shikojė triumfues mbi armiqtė e tij.
9	Ai ka shpėrndarė lirisht, u ka dhėnė nevojtarėve, drejtėsia e tij vazhdon pėrjetė dhe fuqia e tij do tė ngrihet nė lavdi.

Leximi i dyte: 1 e Korintasve 2:1-5

¹ Edhe vetë, o vëllezër, kur erdha në mesin tuaj, nuk erdha për t’ju kumtuar misterin e Hyjit me fjalë të larta e me urti të stërholluar, 2 sepse nuk desha në mesin tuaj të di tjetër përveç Jezu Krishtit ‑ dhe Atë të kryqëzuar. 

³ Edhe vetë u paraqita në mes jush i ligshtë, me frikë e me tmerr të madh. 4Fjalët e mia e predikimi im nuk ishin (fjalime) të stërholluara që mbushin mendjen me fuqi të urtisë njerëzore, por ishin dëftim i Shpirtit Shenjt dhe i fuqisë, 5 që feja juaj të mos themelohej në dijen e njerëzve, por në fuqinë e Hyjit.

Ungjilli: Mateu 5:13-16

Kripa e tokës e drita e botës

(Mk 9, 50; Lk 14, 34‑35)

13 “Ju jeni kripa e tokës. Po qe se kripa prishet, me çka mund të kripet? S’vlen më për asgjë, përveçse të hidhet jashtë e ta shkelin njerëzit.

14 Ju jeni drita e botës. Nuk mund të fshihet qyteti i ngritur në majë të malit. 15 As nuk ndizet dritëza për ta vënë nën magje, por për ta vënë mbi pishtar për t’u bërë dritë të gjithëve në shtëpi. 

¹⁶ Ashtu të shndrisë edhe drita juaj para njerëzve, që t’i shohin veprat tuaja të mira e ta lëvdojnë Atin tuaj që është në qiell.”

Zoti është bariu im, asgjë nuk më mungon

Leximi i pare: Hebrenjve 13:15-17, 20-21

Psalmet 23:1-6

Ungjilli: Marku 6:30-34

Leximi i pare: Hebrenjve 13:15-17, 20-21

¹⁵ Me anë të tij t’i kushtojmë vazhdimisht Hyjit fli lavdie, d. m. th. frytin e buzëve që dëshmojnë Emrin e tij.

¹⁶ Mos e harroni bamirësinë dhe ndihmën bashkësisë, sepse flitë e tilla i pëlqejnë Hyjit.

¹⁷ Dëgjojini eprorët tuaj dhe nënshtrohuni atyre, sepse ata kujdesen për shpirtrat tuaj, si ata që kanë detyrë të japin llogari. Dëgjoni që ta bëjnë këtë gjë me gëzim dhe jo duke u ankuar, sepse kjo nuk do t’iu sillte dobi.

Bekimet dhe përshëndetjet e fundit

²⁰ E Hyji, burimi i paqes,

që e nxori lart nga të vdekurit

me anë të gjakut të Besëlidhjes së amshuar

Bariun e madh të deleve,

- Zotin tonë Jezusin,

²¹ ju bëftë të aftë për çdo vepër të mirë

që ta kryeni vullnetin e tij!

Ai bëftë në ne

çka Atij i pëlqen,

nëpër Jezu Krishtin,

të cilit i qoftë lavdia në shekuj [të shekujve].

Amen.

Psalmet 23:1-6

Bariu i mire

¹ Psalm. I Davidit.

Zoti është bariu im,

asgjë nuk më mungon.

² Më pushon kullotave të gjelbra,

më prin në ujëra të qeta,

³ shpirtin ma përtërin.

Ai më prin shtigjeve të drejta

në saje të dashurisë së Emrit të vet.

⁴ Po edhe në kalofsha nëpër luginën e hijes së vdekjes,

s’trembem nga e keqja

sepse ti je me mua:

thupra jote dhe kërraba

për mua janë ngushëllim.

⁵ Ti ma shtron tryezën përpara

ndër sy të armiqve të mi,

me vaj erëmirë kokën ma lyen,

gotën ma mbush plot e përplot.

⁶ Hiri dhe mirësia do të më përcjellin

në të gjitha ditët e jetës sime,

do të banoj në shtëpinë e Zotit

derisa të jem gjallë.

Ungjilli: Marku 6:30-34

 ³⁰ Apostujt u bashkuan prapë te Jezusi dhe i treguan gjithçka kishin bërë dhe kishin mësuar. ³¹ Atëherë ai u tha: “Ejani dhe ju në një vend të pabanuar e pushoni pak në vetmi.” Sepse aty aq shumë njerëz vinin e shkonin sa që s’kishin kohë as të hanin. 

³² Ata u nisën me barkë për në një vend të pabanuar, në vetmi. ³³ Porse njerëzit i panë në ç’drejtim u nisën e shumica e morën me mend vendin ku do të shkonin dhe, në këmbë, prej të gjitha qyteteve, shkuan atje e arritën para tyre.

³⁴ Kur Jezusi doli nga barka, pa një turmë të madhe të popullit, iu dhimsën, sepse ishin porsi ‘delet pa bari’, e filloi t’u mësojë shumë gjëra.

Festa e Paraqitjes së Zotit në Tempull

Festa e Paraqitjes së Zotit në Tempull

Leximi i pare: Malakia 3:1-4

Psalmet 24:7-10

Leximi i dyte: Hebrenjve 2:14-18

Ungjilli: Luka 2:22-40

Leximi i pare: Malakia 3:1-4

¹ “Ja, unë dua ta dërgoj të dërguarin tim. Ai do ta bëjë gati udhën para meje. Dhe papritmas do të vijë në Shenjtëroren e vet Zotëruesi, që ju e kërkoni, dhe Engjëlli i Besëlidhjes, që ju e dëshironi. Ja, ai po vjen!, ‑ thotë Zoti i Ushtrive.² Kush do t’i qëndrojë Ditës së ardhjes së tij? Kush do të mund t’i bëjë ballë kur Ai të dëftohet?! Ai është zjarr që shkrin, fi që lan!
³ Do të ulet për të shkrirë e për të pastruar argjendin. Do t’i pastrojë bijtë e Levit dhe do t’i kullojë porsi arin e argjendin që të mund t’ia kushtojnë Zotit në drejtësi flitë.

⁴ Atëherë do t’i pëlqejë Zotit flia e Judës dhe e Jerusalemit si në ditët e dikurshme, si në vitet e para.

Psalmet 24:7-10

⁷ “Lartësoni, o dyer, ballnikët tuaj!

Lartësohuni, o dyer të amshueshme,

që të hyjë Mbreti i lavdisë”!

⁸ Kush është ky Mbreti i lavdisë?

Zoti, i Forti, Ngadhënjyesi!

Zoti, Ngadhënjyes në luftë!

⁹ Lartësoni, o dyer, ballnikët tuaj,

lartësohuni, o dyer të amshueshme,

që të hyjë Mbreti i lavdisë!

¹⁰ “E kush është ky Mbreti i lavdisë?

Ai, Zoti i Ushtrive,

ai vetë është Mbreti i lavdisë”!

Leximi i dyte: Hebrenjve 2:14-18

¹⁴ Dhe, pasi fëmijët kanë të përbashkët gjakun e mishin, kështu edhe Ai u bë pjesëtarë në këtë gjë, në mënyrë që me anë të vdekjes ta shfuqizonte atë, që kishte në dorë pushtetin e vdekjes - d. m. th. djallin, 15 për t’i çliruar ata që ishin të nënshtruar skllavërisë për tërë jetën prej frikës së vdekjes. 16 Sepse Ai nuk u vjen në ndihmë engjëve, por u vjen në ndihmë pasardhësve të Abrahamit. 17 Këndej u desh që në gjithçka të bëhej i ngjashëm me vëllezër për të qenë Kryeprift i mëshirshëm dhe njëkohësisht besnik në ato gjëra që i përkasin Hyjit në mënyrë që t’i shpërblente mëkatet e popullit. 18 Dhe, vërtet, pikërisht pse ai e sprovoi personalisht vuajtjen, është në gjendje t’i ndihmojë ata që janë në sprovë.

Ungjilli: Luka 2:22-40

Kushtimi i Jezusit në Tempull

²² Kur, sipas Ligjit të Moisiut, u mbushën ditët e pastrimit të tyre, e çuan në Jerusalem, për t’ia kushtuar Zotit, ‑ ²³ siç shkruan në Ligjin e Zotit: ‘Çdo i parëlindur mashkull le t’i kushtohet Zotit’ ‑ ²⁴ dhe për të dhënë flinë siç thuhet në Ligjin e Zotit; ‘një palë turtuj ose dy zogj pëllumbash.’

²⁵ Në Jerusalem asohere jetonte një njeri, që quhej Simon. Ishte njeri i drejtë dhe i përshpirtshëm. Priste Ngushëllimin e Izraelit e në të ishte Shpirti Shenjt. ²⁶ Shpirti Shenjt ia kishte zbuluar se s’do të vdiste pa e parë Mesinë e Zotit. ²⁷ I nxitur prej Shpirtit Shenjt erdhi në Temull. Kur prindërit e sollën Jezusin Foshnjë për të kryer rregulloren e Ligjit mbi të, ²⁸ Simoni e mori para duarsh, falënderoi Hyjin e tha:

²⁹ “Tani, o Zot, mund të lejosh të vdesë shërbëtori yt në paqe siç the ti vetë, ³⁰ sepse me sytë e mi e pashë shëlbimin ³¹ që ti e bëre gati në sy të të gjithë popujve: ³² Dritën që bën të të njohin Ty paganët e që i jep nder popullit tënd, Izraelit.”

³³ Prindërit e tij çuditeshin për sa thuhej për të.

³⁴ Atëherë Simoni i bekoi dhe i tha Marisë, nënës së tij:

“Shih! Hyji e caktoi këtë Fëmijë të shkaktojë rrënim e ngritje për shumëkënd në Izrael. Do të jetë edhe shenjë të cilës njerëzit do t’i kundërshtojnë. ‑ ³⁵(edhe ty vetë një shpatë do ta tejshkojë shpirtin) ‑ që të zbulohen shestimet e zemrës së shumëkujt.”

³⁶ Ishte asohere edhe Ana profeteshë, bija e Fanuelit, prej fisit të Aserit, shumë e vjetër. Pas vajzërisë së vet jetoi në martesë gjithsej shtatë vjet ³⁷kurse, si grua e vejë, arriti deri në tetëdhjetekatër vjet. Ajo nuk e lëshonte Tempullin. I shërbente Hyjit ditë e natë me agjërim e me lutje. ³⁸ Pikërisht në atë moment arriti edhe ajo dhe filloi të lëvdojë Hyjin dhe t’u tregojë për këtë foshnjë të gjithë atyre që prisnin shpërblimin e Jerusalemit.

Kthimi në Nazaret

³⁹ Pasi kryen gjithçka duhej bërë sipas Ligjit të Zotit, u kthyen në Galile, në qytetin e vet, Nazaret.

⁴⁰ Fëmija rritej, forcohej e merrte fuqi përplot me urti ‑ dhe hiri i Hyjit ishte në të.

Leximi i pare: Hebrenjve 12:4-7, 11-15

Psalmet 103:1-2, 13-14, 17-18

Ungjilli: Marku 6:1-6

Leximi i pare: Hebrenjve 12:4-7, 11-15

⁴ Ju ende, duke luftuar kundër mëkatit, nuk bëtë qëndresë deri në derdhje të gjakut, ⁵ dhe e harruat qortimin që ju drejtohet si bijve:

»Biri im, mos e përbuz qortimin e Zotit, as mos të të lëshojë zemra kur ai të qorton, ⁶ sepse atë që e do Zoti e edukon me disiplinë, e frushkullon atë që e pranon për bir«.

⁷ Hiqni keq për edukimin tuaj! Hyji sillet me ju si me bij. Dhe, a ka djalë të cilin i ati nuk e edukon me disiplinë? 

¹¹ Dhe njëmend, çdo qortim njëherë për njëherë, nuk duket se sjell gëzim, por trishtim, porse më vonë të ushtruarve në të u sjell fryt paqeje dhe drejtësie.

¹² Prandaj ngritni lart duart e lodhura dhe gjunjët e molisur, ¹³ dhe rrafshoni udhët për këmbët tuaja që e çala të mos gjymtohet, por më mirë të shërohet.

Ndëshkimi për ata që e përbuzin hirin e Hyjit

¹⁴ Kujdesohuni për paqe me të gjithë dhe për shenjtërim, pa të cilin askush nuk do ta shohë Zotin. ¹⁵ Mundohuni që askush të mos i shmanget hirit të Hyjit, që të mos mbijë ndonjë rrënjë e hidhur dhe të shkaktojë turbullim ose ta infektojë bashkësinë, 

Psalmet 103:1-2, 13-14, 17-18

¹ Psalm i Davidit.

Bekoje, shpirti im Zotin,

dhe krejt qenia ime Emrin e tij të shenjtë.

² Bekoje, shpirti im Zotin,

e mos i harro bamirësitë e tija.

¹³ Sikurse baba ka dhimbje për fëmijët e vet,

ashtu Zoti ka dhimbje për ata që e druajnë.

¹⁴ Sepse mirë e di si jemi të përbërë,

s’e harron se ne jemi pluhur.

¹⁷ Vetëm dashuria e Zotit është prej amshimit

e në amshim mbi ata që e druajnë

¹⁸ dhe drejtësia e tij mbi bijtë e njerëzve,

mbi ata që e mbajnë besëlidhjen e tij

dhe i kujtojnë urdhërimet e tij për t’i zbatuar.

Ungjilli: Marku 6:1-6

JEZUSIN E PËRBUZIN NË VENDIN E VET

¹Jezusi u nis prej andej e shkoi në vendin ku u rrit. E përcollën edhe nxënësit e tij. 2 Kur erdhi e shtuna, filloi të mësojë në sinagogë. Shumica e dëgjuesve çuditeshin e thoshin:

“Nga i vijnë këtij këto? Ç’është kjo dije që iu dhurua? Po këto mrekulli të mëdha që bëhen nga duart e tij? 3 Po a nuk është ky zdrukthëtar, i biri i Marisë, vëllai i Jakobit, i Jozetit, i Judës, i Simonit? Po a nuk janë këtu ndër ne motrat e tij?”

Kështu u bë për ta arsye e mosbesimit në të.

4 Jezusi u tha: “Profeti ndahet pa nder vetëm në vendin e vet, në farefisin e vet dhe në shtëpinë e vet.” 5 Dhe nuk mundi të bëjë aty asnjë mrekulli, përveç se shëroi disa të sëmurë duke vënë mbi ta duart. 6 E çuditej për mosbesimin e tyre.