Leximi i
parë: Veprat e Apostujve 6:1-7
Psalm: Psalm
33:1-2, 4-5, 18-19
UNGJILLI: Gjoni
6:16-21
Leximi i
parë: Veprat e Apostujve 6:1-7
1. Por në ato ditë, duke u shumuar numri i dishepujve, lindi një
murmuritje nga ana e Helenistëve kundër Hebrenjve, sepse vejushat e tyre po
liheshin pas dore në shërbimin e përditshëm.
2. Atëherë të dymbëdhjetët, pasi mblodhën numrin e madh të
dishepujve, thanë: ``Nuk është mirë që ne të lëmë fjalën e Perëndisë për të
shërbyer nëpër tryeza.
3. Prandaj, vëllezër, kërkoni midis jush shtatë burra, me dëshmi
të mirë, të mbushur me Frymën e Shenjtë dhe me urtësi, të cilëve do t`ua
besojmë këtë detyrë.
4. Kurse ne do të vazhdojmë t`i kushtohemi lutjes dhe shërbesës së
fjalës``.
5. Ky propozim u pëlqeu gjithë dishepujve. Dhe zgjodhën Stefanin,
njeri plot besim dhe Frymë të Shenjtë, Filipin, Prohorin, Nikanorin, Timonin,
Parmenin dhe Nikollën, një prozelit nga Antiokia.
6. I paraqitën pastaj përpara apostujve, të cilët, mbasi u lutën,
vunë duart mbi ta.
7. Ndërkaq fjala e Perëndisë po përhapej, dhe numri i dishepujve
po shumohej fort në Jeruzalem, edhe një numër i madh priftërinjsh i bindej
besimit.
Psalm: Psalm
33:1-2, 4-5, 18-19
1. Ngazëlloni, o njerëz të drejtë, tek Zoti; lëvdimi u shkon për
shtat njerëzve të drejtë.
2. Kremtojeni Zotin me qeste; këndojini atij me harpën me dhjetë
tela.
4. Sepse fjala e Zotit është e drejtë dhe të gjithë veprat e tij
janë bërë me saktësi.
5. Ai e do drejtësinë dhe barazinë; toka është e mbushur nga
mirësitë e Zotit.
18. Ja, syri i Zotit është mbi ata që kanë frikë para tij, mbi ata
që shpresojnë në mirësinë e tij,
19. për ta çliruar shpirtin e tyre nga vdekja dhe për t`i mbajtur
të gjallë në kohë urie.
UNGJILLI: Gjoni
6:16-21
16. Kur u ngrys, dishepujt e tij zbritën drejt detit.
17. Hipën në barkë dhe shkuan përtej detit, drejt Kapernaumit;
tashmë ishte errët dhe Jezusi ende nuk kishte ardhur tek ata.
18. Deti ishte i trazuar, sepse frynte një erë e fortë.
19. Dhe pasi kishin vozitur rreth njëzet e pesë ose tridhjetë
stade, panë Jezusin që po ecte mbi det dhe po i afrohej barkës dhe patën frikë.
20. Por ai u tha atyre: ``Jam unë, mos druani!``.
21. Ata, pra, deshnin ta merrnin në barkë, dhe menjëherë barka u
bregëzua në atë vend ku ishin drejtuar.
Kjo sintezë
e besimit nuk u krijua të përshtatej me opinionet njerëzore por për më tepër çfarë
ishte e një rëndësie të madhe u mblodh nga të gjitha Shkrimet, për të paraqitur
të vetmin mësim të besimit në plotësinë e vet. Dhe ashtu si fara e mustardës përmban
një numër të madh degësh në një kokërr të vogël, po ashtu edhe kjo përmbledhje
e besimit përfshiu në pak fjalë tërë njohurinë e fesë së vërtetë e përmbajtur në
Testamentin e Vjetër dhe të Ri.
-- Shën.
Cyril i Jerusalemit
