Leximi i pare: Hebrenjve 12:1-4
Psalmet 22:26-28, 30-32
Ungjilli: Marku 5:21-43
Leximi i pare: Hebrenjve 12:1-4
1 Këndej, pra, edhe ne, të rrethuar me një re
kaq të madhe dëshmitarësh, ta flakim tej çdo barrë dhe mëkatin që na pengon dhe
të vrapojmë me qëndresë në luftimin që na u caktua, 2 me shikim të drejtuar mbi Autorin dhe Përkryesin e fesë, Jezusin, i
cili, në vend të gëzimit që i takonte, duroi kryqin duke e përbuzur turpin dhe
ndenji në të djathtën e fronit të Hyjit.
3 Mendoni, pra, atë që duroi nga ana e
mëkatarëve një kundërshtim aq të madh kundër vetes, në mënyrë që ju të mos
moliseni dhe të mos ju lëshojë zemra. 4 Ju ende, duke luftuar kundër mëkatit, nuk bëtë qëndresë
deri në derdhje të gjakut.
Psalmet 22:26-28, 30-32
26 Prandaj do të të lëvdoj në kuvendin e dheut,
ndër sy të besimtarëve të tu do t’i kryej
kushtet.
27 Do të hanë skamnorët e do të ngihen,
do ta lavdërojnë Zotin ata që e
kërkojnë:
‘Rroftë zemra e tyre për amshim!’
28 Do të kujtohen e do të kthehen te Zoti
mbarë skajet e tokës,
do të adhurojnë para tij mbarë familjet
e kombeve.
30 Atë, vetëm atë do ta adhurojnë
të gjithë ata që pushojnë nën dhe,
para tij do të përmbysen të gjithë ata
që kthehen në pluhur.
Kurse shpirti im për të do të jetojë,
31 në shërbim të tij do të jetë fara ime,
breznisë së ardhshme do t’i tregohet
për Zotin,
32 për drejtësinë e tij do t’i tregohet popullit
që vjen:
“Kështu bëri Zoti”!
Ungjilli: Marku 5:21-43
Vajza e Jairit dhe
gruaja që i preku Jezusit petkun
(Mt 9, 18‑26; Lk 8, 40‑56)
21 Kur Jezusi përsëri kaloi me barkë në anën
tjetër, ngarendi tek ai turmë e madhe populli. Ai zuri vend në breg të detit. 22 Erdhi një nga kryetarët
e sinagogës, që quhej Jair, e, kur e pa, ra në gjunjë para tij 23 dhe i lutej shumë: “E
kam vajzën në fill të vdekjes! Eja, vëri duart mbi të që të shërohet e të
jetojë!” 24 Jezusi
shkoi me të.
I shkonte pas një turmë e madhe dhe
furej rreth tij nga çdo anë.
25 Një grua ishte e sëmurë që prej dymbëdhjetë
vjetësh nga derdhja e gjakut. 26 Hoqi
shumë keq ndër mjekë të ndryshëm e shpenzoi gjithçka pati pa farë dobie ‑ por,
ishte edhe më keq. 27 Ajo
kishte dëgjuar për Jezusin, hyri në turmë e, pas shpinës, ia preku petkun
Jezusit. 28 I
thoshte mendja: “Nëse ia prek vetëm petkat, do të shërohem.” 29 Aty për aty iu ndal
gjaku e në trupin e vet ndjeu se u shërua nga sëmundja.
30 Jezusi përnjëherë e ndjeu në vete fuqinë që
shpërtheu prej tij, u soll në mes të turmës e tha:
“Kush m’i preku petkat?”
31 Nxënësit e tij iu përgjigjën:
“Po a s’e sheh popullin si të furet në
katër anët e thua: ‘Kush më preku’“
32 Ai shikoi përreth për të parë atë që e kishte
prekur.
33 Gruaja, plot frikë e tmerr, sepse e dinte se
ç’i ndodhi, u afrua, ra me fytyrë për dhe para tij dhe tregoi tërë të vërtetën. 34 Ai i tha: “Bijë, feja jote të shpëtoi! Shko në
paqe! Dhe ji e shëruar nga sëmundja jote!”
35 Ndërsa Jezusi ende po fliste, erdhën prej
shtëpisë së kryetarit të sinagogës dhe i thanë: “Vajza jote vdiq. Pse ta
trazosh më Mësuesin?” 36 Kur
Jezusi dëgjoi ç’thanë, i tha kryetarit të sinagogës: “Mos ki frikë! Ti vetëm beso!” 37 Jezusi nuk lejoi ta përcjellë askush tjetër, përveç
Pjetrit, Jakobit e Gjonit, vëllait të Jakobit. 38 Arritën te shtëpia e
kryetarit të sinagogës. Jezusi vuri re një pështjellim të madh e njerëz që
qanin e vajtonin me zë të lartë. 39 Hyri dhe u tha: “Pse bërtitni e vajtoni? Fëmija nuk
ka vdekur, por fle.” Ata e përqeshën.
40 Jezusi atëherë i nxori përjashta të gjithë.
Me vete mori të atin e t’ëmën e fëmijës e përcjellësit e vet dhe hyri atje, ku
ishte fëmija. 41 E
kapi fëmijën për dore e i tha: “Talitha kum!” që do të thotë: “Vajzë, unë po të
them: çohu!” 42 Vajza
aty për aty u ngrit e nisi të ecë. Ishte dymbëdhjetë vjeçe. Të gjithë mbetën pa
masë të habitur. 43 Jezusi
u urdhëroi rreptësisht të mos ia tregojnë askujt ngjarjen dhe u tha t’i japin
vajzës të hajë.
