Leximi i pare: Hebrenjve 11:1-2, 8-19
Luka 1:69-75
Ungjilli: Marku 4:35-41
Leximi i pare: Hebrenjve 11:1-2, 8-19
1 Feja
është një mënyrë të pasuri të gjërave që shpresohen, mjet të njihen gjërat që
nuk shihen. 2 Në fuqi të saj, madje, të parët tanë
fituan një dëshmi të mirë.
8 Me anë të fesë Abrahami, kur qe grishur,
dëgjoi të çohet dhe të niset drejt vendit që do ta fitonte në trashëgim; e la
vendin edhe pse nuk dinte se ku do të shkonte. 9 Me anë të fesë erdhi të
banojë në tokën e premtuar si në tokën e huaj dhe jetoi nën tenda me Izakun dhe
me Jakobin, bashkëtrashëgimtarët e të njëjtit premtim, 10 sepse priste Qytetin me
themele të palëkundshme, arkitekti dhe ndërtuesi i të cilit është Hyji.
11 Me anë të fesë - edhe vetë Sara beronjë -
fitoi mundësinë të bëhej nënë - megjithëse i kishte kaluar mosha - sepse e
mbante besnik Atë që i dha premtimin. 12 Këndej, prej një njeriu - dhe ai gati i vdekur,
lindi një shumicë e madhe porsi yjet në qiell dhe rëra e panumërueshme
në bregun e detit.
13 Të gjithë këta vdiqën në fe pa marrë çka u qe
premtuar. Ata vetëm e vërejtën prej së largu dhe e përshëndetën duke pranuar se
janë të huaj dhe udhëtarë përmbi tokë. 14 Vërtet, ata që flasin kështu, dëftojnë qartë se
kërkojnë atdheun. 15 Patjetër,
po të kishin menduar për atdheun prej të cilit dolën, do të kishin pasur kohë
të ktheheshin. 16 Por,
tashti, ata dëshirojnë një atdhe më të mirë - d. m. th. atë qiellore. Për këtë
arsye Hyjit nuk i vjen turp të quhet Hyji i tyre: vërtet, Ai ua ka bërë gati
Qytetin.
17 Me anë të fesë, Abrahami, i vënë në provë, e
flijoi Izakun. Flijonte djalin e vetëm ai që kishte marrë premtimin, 18 të cilit i qe thënë: »Pasardhësit
e tu do të rrjedhin prej Izakut«, 19 plotësisht i bindur se Hyji mund të ngjallë
edhe të vdekurit. Prandaj edhe e rifitoi - dhe qe një shëmbëlltyrë.
Luka 1:69-75
69 Ai e ngriti Shpëtimtarin tonë
në shtëpinë e Davidit, shërbëtorit të
vet,
70 sikurse premtoi kaherë me gojë të profetëve
të tij të shenjtë:
71 se do të na shpëtojë prej armiqve tanë dhe
prej dorës së të gjithë atyre që na urrejnë;
72 se do të bëjë mirësinë që ua premtoi etërve
tanë e do t’i bjerë në mend Besëlidhja e tij e shenjtë
73 e betimi që bëri në të mirën e Abrahamit,
atit tonë, se do të na e bëjë të mundshme
74 t’i shërbejmë pa frikë, të çliruar nga duart
e armikut
75 në shenjtëri e drejtësi para tij për çdo ditë
të jetës sonë.
Ungjilli: Marku 4:35-41
Fashitja e detit
(Mt 8, 23‑27; Lk 8, 22‑25)
35 Po atë ditë, kur u err, u tha nxënësve: “Të
kalojmë matanë!”
36 Ata e nisën popullin, kurse Jezusin e morën
ashtu siç ishte në lundër. E përcillnin edhe lundra të tjera. 37 Ndërkaq, u çua një stuhi
e madhe. Valët e detit u tërbuan aq sa hidheshin brenda e gati e mbushën me
ujë. 38 Jezusi
po flinte në nënkresë. E zgjuan dhe i thanë: “Mësues! A nuk shqetësohesh që po
mbytemi?”
39 Ai u zgjua i urdhëroi erës dhe i tha detit: “Qetësohu! Shuaj!”
Era pushoi e u bë fashë e madhe.
40 Atëherë u tha: “Pse jeni frikacakë? Po a ende nuk besoni?”
41 Ata i kapi frikë e madhe dhe i thoshin njëri‑tjetrit:
“Vallë, kush është ky të cilit po i
nënshtrohen era dhe deti?”
