Leximi i parë: 1 i Samuelit 3:1-10, 19-20
Psalm: Psalm 40:2, 5, 7-10
UNGJILLI: MARKU 1:29-39
Leximi i parë: 1 i Samuelit 3:1-10, 19-20
1 Samueli djalosh i shërbente Zotit nën
mbikëqyrjen e Heliut. Fjala e Zotit ishte asokohe e rrallë: nuk kishte vëgime
të shpeshta.
2 E ndodhi që një ditë, Heliu po pushonte në vendin e vet të rëndomtë. Sytë i ishin dobësuar shumë: nuk shihte fare.
3 Drita e Zotit ende nuk ishte shqimur. Samueli po flinte në Tempullin e Zotit, aty ku ishte Arka e Hyjit.
4 Zoti e thirri Samuelin. Ai iu përgjigj: “Urdhëro!”,
5 u lëshua vrap tek Heliu e i tha: “Urdhëro! Ti më thirre”. Ai i tha: “Unë nuk të kam thirrur! Kthehu e fli”! Ai shkoi e ra të flinte.
2 E ndodhi që një ditë, Heliu po pushonte në vendin e vet të rëndomtë. Sytë i ishin dobësuar shumë: nuk shihte fare.
3 Drita e Zotit ende nuk ishte shqimur. Samueli po flinte në Tempullin e Zotit, aty ku ishte Arka e Hyjit.
4 Zoti e thirri Samuelin. Ai iu përgjigj: “Urdhëro!”,
5 u lëshua vrap tek Heliu e i tha: “Urdhëro! Ti më thirre”. Ai i tha: “Unë nuk të kam thirrur! Kthehu e fli”! Ai shkoi e ra të flinte.
6 Zoti përsëri e thirri Samuelin. Samueli u ngrit, shkoi tek Heliu e i tha: “Ja ku jam, sepse më thirre”! Ai iu përgjigj: “Nuk të kam thirrur, biri im. Kthehu e fli”!
7 Samueli ende nuk e njihte Zotin. Fjala e Zotit ende nuk i ishte zbuluar.
8 Por Zoti e thirri përsëri Samuelin për të tretën herë. Ky u ngrit e shkoi tek Heliu
9 e i tha: “Urdhëro, sepse më ke thirrur”! Atëherë Heliu e mori vesh se Zoti e kishte thirrur djaloshin dhe i tha Samuelit: “Shko e fli! Nëse të thërret përsëri, thuaji: ‘Fol, o Zot, se të dëgjon shërbëtori yt’!” Samueli shkoi e fjeti në vendin e vet.
10 Zoti erdhi e qëndroi pranë tij. E thirri siç e kishte thirrur më parë: “Samuel, o Samuel”!
19 Samueli u rrit. Zoti ishte me të, e nuk lejoi që asnjë prej fjalëve të tija të shkonte hupëse.
20 Mbarë Izraeli, prej Danit e deri në Bersabe, e mori vesh se Samueli ishte bërë profet i Zotit.
Psalm: Psalm 40:2, 5, 7-10
2 Më nxorri jashtë një
grope shkatërrimi, nga balta e moçalit, i vendosi këmbët e mia mbi një shkëmb
dhe i ka bërë të qëndrueshme hapat e mia.
5 O Zot, Perëndia im, të
shumta janë mrekullitë që ke bërë, dhe askush nuk mund të numërojë gjërat që ke
menduar për ne. Po të duhej t`i shpallja dhe
t`i tregoja, do të ishin tepër për t`i radhitur.
7 Atëherë unë thashë:
"Ja, po vij. Në rrotullin e librit shkruhet për mua.
8 Perëndia im, unë gëzohem
kur zbatoj vullnetin tënd dhe ligji yt është në zemrën time".
9 E shpalla drejtësinë
tënde në kuvendin e madh; ja, unë nuk i mbaj buzët të mbyllura, o Zot, ti e di
këtë.
10 Nuk e kam fshehur
drejtësinë tënde në zemrën time; kam shpallur besnikërinë tënde dhe shpëtimin
tënd; nuk e kam fshehur mirësinë tënde as të vërtetën tënde para kuvendit të
madh.
UNGJILLI: MARKU 1:29-39
Shërime të shumta në popull
(Mt 8, 14‑17; Lk 4, 38‑41)
29 Dhe menjëherë, posa dolën nga sinagoga, shkoi me Jakobin e me Gjonin në shtëpinë e Simonit e të Andreut.
30 Vjehrra e Simonit ishte në shtrat ndër ethe.
Menjëherë i treguan për të.
31 Jezusi u afrua, e kapi për dore dhe e ngriti. E lëshuan ethet dhe u shërbeu.
31 Jezusi u afrua, e kapi për dore dhe e ngriti. E lëshuan ethet dhe u shërbeu.
32 Në mbrëmje, në të perënduar të diellit, ia sollën para të gjithë të sëmurët dhe të djallosurit.
33 Mbarë qyteti u mblodh para derës.
34 Ai i shëroi të sëmurit ‑ ishin shumë dhe me sëmundje të ndryshme. Dëboi edhe shumë djaj. Por nuk i lejoi djajtë të flasin sepse e njihnin.
Jezusi qarkullon Galilenë
(Lk 4, 42‑44)
35 Herët në mëngjes, kur ende ishte natë, Jezusi u çua e shkoi në një vend të pabanuar e atje lutej.
36 Simoni me shokët e vet u vunë ta kërkojnë.
37 Kur e gjetën i thanë:
“Të gjithë po të kërkojnë.”
38 Ai u tha:
“Ejani të shkojmë gjetiu, në fshatrat e
afërme që të predikoj edhe atje. Prandaj edhe erdha.”
39 Dhe i ra kryq e tërthor Galilesë duke predikuar nëpër sinagogat e tyre dhe duke dëbuar djajtë.
Nuk mund të dyshohet se i varfëri e ruan më me lehtësi
bekimin e përulësisë sesa ata që janë të pasur. Në rastin e të varfërit,
mungesa e të mirave materiale shpesh shoqërohet me një butësi të qetë, ndërsa të
pasurit janë më të prirur ndaj arrogancës. Megjithatë, shumë njerëz të pasur
janë të predispozuar ta përdorin bollëkun e tyre jo për të fryrë krenarinë e
tyre por për të kryer vepra bamirësie. Ata e konsiderojnë fitimin e tyre më të
madh në atë që çfarë ata shpenzojnë për të lehtësuar shqetësimin e të tjerëve. Ky
virtyt është i hapur për të gjithë njerëzit, pavarësisht se nga cila klasë apo
kushte, sepse të gjithë mund të jenë të barabartë në dëshirën e tyre për të dhënë,
sado të pabarabartë mund të jenë ata në fatin e tyre material.
-- Papa Shën. Leo i Madh
