Leximi i pare: Isaia
58:7-10
Psalmet 112:4-9
Leximi i dyte: 1 e
Korintasve 2:1-5
Ungjilli:
Mateu 5:13-16
Leximi i pare: Isaia
58:7-10
7 A nuk është ta ndash bukën tënde me të uriturin,
t’i shtiesh në shtëpinë tënde skamnorët e të pastrehët?
Kur ta shohësh të
zhveshurin, vishe
dhe mos e përbuz farefisin tënd.
8 Atëherë do të zbardhë porsi agimi drita jote,
shërimi yt do të vijë më shpejt;
para teje do të ecë drejtësia jote
e do të të përcjellë lavdia e Zotit.
9 Atëherë do të thërrasësh e Zoti do të të
dëgjojë,
do ta thërrasësh e ai do të përgjigjet: “Këtu jam!”
Nëse do ta zhdukësh prej mesit tënd zgjedhën,
gishtin paditës dhe fjalën e keqe,
10 nëse do t’ia japësh kafshatën tënde të
uriturit,
nëse do ta ngish të uriturin,
atëherë në errësirë do të shndritë drita jote,
terri yt do të jetë porsi mesdita.
Psalmet 112:4-9
|
4
|
Drita
lind nė terr pėr ata qė janė tė drejtė, pėr njeriun e dhemshur, tė mėshirshėm
dhe tė drejtė.
|
|
5
|
Do
tė jetė i lumtur njeriu qė ka dhemshuri dhe jep hua, dhe i drejton punėt e
tij me drejtėsi,
|
|
6
|
sepse
nuk do tė lėvizet kurrė; i drejti do tė kujtohet gjithnjė.
|
|
7
|
Ai
nuk do t`u trėmbet lajmeve tė kėqia; zemra e tij ėshtė e fortė, me besim tek
Zoti.
|
|
8
|
Zemra
e tij ėshtė e sigurt; ai nuk do tė ketė fare frikė, deri sa tė mos shikojė
triumfues mbi armiqtė e tij.
|
|
9
|
Ai
ka shpėrndarė lirisht, u ka dhėnė nevojtarėve, drejtėsia e tij vazhdon
pėrjetė dhe fuqia e tij do tė ngrihet nė lavdi.
|
Leximi i dyte: 1 e
Korintasve 2:1-5
1 Edhe vetë, o vëllezër, kur erdha
në mesin tuaj, nuk erdha për t’ju kumtuar misterin e Hyjit me fjalë të larta e
me urti të stërholluar, 2 sepse nuk desha në mesin
tuaj të di tjetër përveç Jezu Krishtit ‑ dhe Atë të kryqëzuar.
3 Edhe vetë u paraqita në mes
jush i ligshtë, me frikë e me tmerr të madh. 4Fjalët e mia e predikimi im nuk
ishin (fjalime) të stërholluara që mbushin mendjen me fuqi të urtisë njerëzore,
por ishin dëftim i Shpirtit Shenjt dhe i fuqisë, 5 që feja juaj të mos
themelohej në dijen e njerëzve, por në fuqinë e Hyjit.
Ungjilli:
Mateu 5:13-16
Kripa e tokës e drita e
botës
(Mk 9, 50; Lk 14, 34‑35)
13 “Ju jeni kripa e tokës. Po qe se kripa
prishet, me çka mund të kripet? S’vlen më për asgjë, përveçse të hidhet jashtë
e ta shkelin njerëzit.
14 Ju jeni drita e botës. Nuk mund të fshihet
qyteti i ngritur në majë të malit. 15 As nuk ndizet dritëza për ta vënë nën
magje, por për ta vënë mbi pishtar për t’u bërë dritë të gjithëve në shtëpi.
16 Ashtu të shndrisë edhe drita juaj para njerëzve, që t’i shohin
veprat tuaja të mira e ta lëvdojnë Atin tuaj që është në qiell.”
